چه زيبا گفتم دوستت دارم!

 چه صادقانه پذيرفت

چه فريبنده آغوشم برايت باز شد

 چه ابلهانه با تو خوش بودم!

 چه کودکانه همه چيزم شدي!

 چه ناجوانمردانه نيازمندت شدم

 چه زود به خاطر يک کلمه مرا ترک کردی

 چه حقيرانه واژه غريبه خداحافظي به من آمد

 چه بيرحمانه من سوختم 

ولی هنوزهم

دوستت دارم

                                                                         

 

 

                                                                       

ميخواهم برگردم به روزهاي كودكيم

آن زمان ها كه پدر تنها  قهرمان بود

عشق تنها در اغوش مادر خلاصه ميشد

بالاترين نقطه ي زمين شانه هاي پدر بود

بدترين دشنام خواهر و برادرهاي خودم بودند

تنها دردم زانوهاي زخمي ام بودند

تنها چيزي كه ميشكست اسباب بازي هايم بودند

و معناي خداحافظ تا فردا بود.........

و اكنون.....دلتنگم....دلتنگ خيلي چيزها

دلتنگ اين همه دلتنگي ها.......

چيزهايي كه برمن گذشت و هيچ وقت باز نخواهد گشت!

 

                         دلتنگم!!  

                                                         

 

                                                           

چشم مجنون را ز رنج دوری یی                                اندر امد ناگهان رنجوری یی


مجنون پس از جدایی از لیلی چنان از دوری او رنج می کشید که بیمار شد.از شدت اشتیاق

خونش به جوش امد.پزشک نیز چاره ای جز حجامت ندید.پزشک تا خواست نیش حجامت را

بزند فریاد مجنون بلند شد و گفت:نمی خواهم به من نیش بزنی.اگر بمیرو بهتر است.پزشک

گفت: تو از شیر بشه نمی ترسی چطور از این نیش می ترسی؟؟؟مجنون گفت:من از نیش

نمی ترسم.صبر من از کوه هم سنگین تر است.تمام وجود من پاز لیلی است.

می ترسم نیشی که به من می زنی به لیلی بخورد.کسی که آگاه باشد:

می داند که فرقی بین من و لیلی نیست.